Σε μια κοινωνία που συνεχώς μεταβάλλεται και εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς, η έννοια του ελεύθερου χρόνου τείνει να φθίνει και να παρακάμπτεται. Αυτή η τάση εμφανίζεται τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά όπου η ανάπτυξη δεξιοτήτων, η παραγωγικότητα και η απόρριψη της αποτυχίας είναι το κύριο μέλημα της κοινωνίας.

Όλο και περισσότερες χώρες αποδέχονται ένα σύστημα εκπαίδευσης που προωθεί την υψηλή βαθμολογία και τις ακαδημαϊκές επιδόσεις και υποδαυλίζει την προσπάθεια των μαθητών. Το ερώτημα όμως είναι τι χάνεται όταν η ζωή ενός παιδιού γίνεται όλο και πιο προγραμματισμένη; Ακόμη και στον ελεύθερο χρόνο κατά τη διάρκεια των διακοπών τους;
Ο ελεύθερος χρόνος των παιδιών είναι αυτός που δε σχεδιάζεται από κάποιον ενήλικα και είναι διαφορετικός από τις παθητικές δραστηριότητες αναψυχής όπως είναι τα βιντεοπαιχνίδια και η τηλεόραση ή οι δομημένες εξωσχολικές δραστηριότητες και τα αθλήματα. Είναι οποιαδήποτε αδόμητη δραστηριότητα που ενθαρρύνει τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τη φαντασία τους όπως είναι το παιχνίδι με τα lego, τις κούκλες ή το ποδόσφαιρο στην αυλή από μια ομάδα παιδιών χωρίς την επίβλεψη ή την καθοδήγηση ενός προπονητή ή ενήλικα. Οι διακοπές των γιορτών αποτελούν ένα από τα πιο ευχάριστα και προσδοκώμενα γεγονότα των παιδιών κατά τη διάρκεια μιας σχολικής χρονιάς! Σηματοδοτεί το σημείο εκείνο της ανάπαυσης, της χαλάρωσης και της απόλυτης ελευθερίας κινήσεων για τους μικρούς μαθητές, απαλλαγμένο από κάθε είδους μαθησιακή και εξωσχολική δραστηριότητα.
Ποιος ο ρόλος των γονέων; Τι μπορούν να κάνουν;
Η πρόκληση για τους γονείς είναι :
1.να βρουν την ισορροπία που επιτρέπει στα παιδιά τους να ανακαλύψουν τις δυνατότητές τους χωρίς να τα πιέζουν για να αποδώσουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους
2.να παρακινήσουν τα παιδία τους να ανακαλύψουν εκείνες τις δραστηριότητες στις οποίες αρέσκονται και νιώθουν ευχαρίστηση κάνοντάς τες (όχι καταναγκαστικές δραστηριότητες)
3.να μην τα συγκρίνουν με άλλα παιδιά (αδέρφια ή συμμαθητές)
4.να δείχνουν εμπιστοσύνη στις επιλογές τους και να καλλιεργούν την ελεύθερη βούληση των παιδιών τους, με μερική έμμεση κατεύθυνση όταν το χρειάζονται, αναπτύσσοντας έτσι την αυτό-εικόνα και αυτοπεποίθησή τους
5.να ενισχύουν τη συνεργατική σχέση με τα παιδιά τους και όχι μια σχέση άμυνας-επίθεσης
6.να επιβραβεύουν την προσπάθεια και λιγότερο το αποτέλεσμα
•Όταν οι γονείς μοιράζονται μη προγραμματισμένο και αυθόρμητο χρόνο με τα παιδιά τους για παιχνίδι, συμβάλλουν με έναν υποστηρικτικό και παραγωγικό τρόπο στην ανάπτυξή τους, όπως θα συνέβαινε αν συμμετείχαν σε αθλητικές ή και άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες υπό την επίβλεψη ενηλίκων.
•Όταν οι γονείς μοιράζονται μη προγραμματισμένο και αυθόρμητο χρόνο με τα παιδιά τους για παιχνίδι, συμβάλλουν με έναν υποστηρικτικό και παραγωγικό τρόπο στην ανάπτυξή τους, όπως θα συνέβαινε αν συμμετείχαν σε πολλά αθλήματα ή και άλλες δραστηριότητες υπό την επίβλεψη ενηλίκων.
•Στόχος τους, δεν είναι η μέγιστη απόδοση στη σχολική βαθμολογία ούτε οι διακρίσεις σε εξωσχολικές δραστηριότητες αλλά η δημιουργία ενός ευτυχισμένου και υγιούς ανεπτυγμένου παιδιού!!!                                                                                          

Κουλουψούζη Βασιλική                                                                             

Ψυχολόγος Α.Π.Θ                            
Ψυχοθεραπεύτρια CBT                
Ειδικευμένη στην ειδική αγωγή