…αν διαβάσεις τα μάτια τους

Γράφει ο Φώτης Βακιρτζηδέλης
Ξημέρωμα - μιας οποιασδήποτε νύχτας - και το ρολόι δείχνει τρεις. Και πως να κλείσεις μάτι όταν η νύχτα βγάζει στην επιφάνεια όσα κρύβει η μέρα; 

Την μέρα σε πουλάνε, σε κοροϊδεύουν, σε απορρίπτουν, σε  εκμεταλλεύονται, σε αδικούν, σε θεωρούν χαζό, σου  πουλάνε το παραμύθι για όνειρο, το ψέμα για αλήθεια... Το κακό είναι ότι το ξέρεις, το βλέπεις και το αφήνεις να περάσει έτσι γιατί τον έναν τον συμπαθείς, τον άλλον τον αγαπάς, τον τρίτο δεν θέλεις να τον πληγώσεις.  Αλλά αν διαμαρτυρηθείς βρίσκεσαι και κατηγορούμενος. Λένε ένα “εσύ φταις” για όλα όσα αυτοί σου κάνουν και σου λένε ή γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι ξέρεις ή γιατί δεν τους νοιάζει. Και εσύ, επειδή είσαι αυτός που είσαι την άλλη μέρα πάλι θα βρίσκεσαι στην θέση του θύματος με την ταμπέλα του θύτη που πολύ έξυπνα και πονηρά σου κολλάνε. Είναι ένα καθημερινό παιχνίδι όλο αυτό όπου δυστυχώς οι έξυπνοι και πονηροί νικάνε τους (σκέτα) έξυπνους. Απλά η πονηριά τους νικάει ακόμη και την δική τους εξυπνάδα και νομίζουν ότι αυτό κρατάει για πάντα. Μπερδεύουν την υπομονή και την επιμονή ενός τέτοιου ανθρώπου σε κάποιες αρχές με την βλακεία και με την αδυναμία.
Αλλά οι Κινέζοι λένε: Να φοβάσαι την έκρηξη του υπομονετικού ανθρώπου.
Είναι από την ράτσα αυτών που λέμε “δυνατός άνθρωπος”. Μοναχικοί κυρίως, μέσα στην κοινωνικότητα τους γιατί δύσκολα βρίσκουν όμοιους τους.
Δεν αντιδρά όχι γιατί δεν ξέρει πως ή δεν μπορεί αλλά ακριβώς επειδή ξέρει και μπορεί. Άλλωστε αυτό είναι κύριο στοιχείο των δυνατών. Να ανέχονται και να συγχωρούν αρκεί να μη περάσεις τις κόκκινες γραμμές που βάζουν.  Μετά - απλά - τα κάνουν όλα πουτάνα. Ή κατεβάζουν τα ρολά και δεν...υπάρχεις.  Είναι διαπιστωμένο ότι οι δυνατοί έχουν περάσει δια πυρός και σιδήρου από ζόρικες καταστάσεις και έμειναν όρθιοι.
Οι περισσότεροι έχουν και ένα βίτσιο. Κυνηγάνε τα ζόρικα και τα δύσκολα. Και βάζουν στοίχημα μόνο με τον εαυτό τους γιατί μόνο αυτόν θέλουν να νικήσουν. Του άλλους είναι εύκολο. Θέλουν κάθε μέρα να κάνουν κάτι περισσότερο από την προηγούμενη. Την γυναίκα (ή τον άνδρα) την/τον βλέπουν σαν οντότητα και όχι σαν 50 κιλά κρέας, την φιλία την εκτιμάνε και τους ανθρώπους τους σέβονται. Όταν μιλάνε σε κοιτάνε πάντα στα μάτια και όχι στο πάτωμα, στο κινητό ή στο ”πέρα βρέχει” γιατί αντέχουν την αλήθεια. Μιλάνε σκληρά και λένε τα πράγματα με το όνομα τους γιατί δεν φοβούνται.    Αυτοί οι άνθρωποι σε “ξεγελάνε” γιατί δεν φτάνει που δεν βλέπεις την δύναμη και την μεγάλη καρδιά τους αλλά δεν βλέπεις και τον κίνδυνο της δύναμης τους αν στραβώσουν. Αλλά είναι και αυτοί που βασανίζονται περισσότερο γιατί βλέπουν πίσω από τις λέξεις και ακούν την σιωπή. Δεν μπορείς να τους "παραμυθιάσεις" εύκολα. Εύκολα σε ξεγελάει το ότι δεν αντιδρούν, ίσως γιατί ακόμη και αυτοί φοβούνται την δύναμη τους. Της δύναμη της αλήθειας και των συναισθημάτων, όχι την μυϊκή. Είναι αυτοί που κουβαλάνε για χρόνια στα χείλη τους την γεύση από ένα φιλί, νιώθουν για χρόνια το ανατρίχιασμα από ένα χάδι και κρατάει καιρό η ικανοποίηση τους από ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη. Ξέρουν καλά δυο λέξεις, όχι της ευγένειας αλλά της ψυχής: Ευχαριστώ και Συγνώμη.  Όλα αυτά είναι η δύναμη τους. Είναι όλοι αυτοί που κάποιοι του θεωρούν θύματα, κορόιδα ή ανθρωπάκια. Γιατί δεν βλέπουν το μόνιμα, αδιόρατο ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη τους. Είναι αυτοί που ειρωνεύονται την ζωή, τον θάνατο, τις ζόρικες καταστάσεις. Είναι αυτοί που θα πετύχουν αυτό που οι άλλοι θεωρούν ακατόρθωτο. Περνάνε απαρατήρητοι μέσα στο πλήθος.  Ούτε αν τους γνωρίσεις τους καταλαβαίνεις αν δεν μπορείς να τα διαβάσεις μέσα στα μάτια τους όλα αυτά.
Είναι οι “αδικημένοι κατ’ επιλογή”. Και η επιλογή τους έχει να κάνει με την επίγνωση της δύναμης τους. Οι περισσότεροι δεν τους γουστάρουν γιατί τους ενοχλεί η αλήθεια τους και ο "τσαμπουκάς" τους.
Έτσι τα βράδια οι άδικοι “κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου” και οι δίκαιοι βασανίζονται από σκέψεις και συναισθήματα.
Αν συναντήσουμε έναν τέτοιο, να προσέχουμε. Ή να μην τον χάσουμε ή να μην τον βάλουμε απέναντι μας.
Και στις δυο περιπτώσεις εμείς θα είμαστε οι χαμένοι…
Σ.Σ. Το κείμενο αυτό αφορά το τι συμβαίνει γύρω μας γενικά. Αλλά σίγουρα αφορά και εμένα ή εσένα φίλε αναγνώστη.  Το θέμα είναι σε ποια κατηγορία έχουμε επιλέξει να ανήκουμε.