Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024

ΚΥΠΕΛΟ: Άλλος ένας τελικός ντροπής και κατάντιας

Ζούμε σε μια χώρα που, εκτός των άπειρων σοβαρών προβλημάτων που έχει, δεν είναι σε θέση να διοργανώσει ούτε έναν αξιοπρεπή αγώνα ποδοσφαίρου. Και αναφέρομαι στον τελικό κυπέλου που σε όλο τον προηγμένο ποδοσφαιρικά κόσμο είναι η μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου. 


Είναι δυνατόν ένας λογικός άνθρωπος να σκεφτεί δύο τελικούς κυπέλου και να μελαγχολήσει; Κι όμως είναι αν οι τελικοί αυτοί είναι (υποθετικά) ο Ισπανικός ΡΕΑΛ-ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ  και ο Ελληνικός ΑΕΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Μελαγχολώ γιατί το μόνο κοινό που υπάρχει σε αυτούς τους αγώνες είναι κάποιοι Ισπανοί παίκτες που πιθανόν να ανήκουν στο ρόστερ των δύο Ελληνικών ομάδων. Σε όλα τα άλλα υπάρχουν χαώδεις διαφορές. Ας τα πάρουμε με την σειρά.
ΕΠΟ: Σε κάθε χώρα η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία είναι η ανώτατη αρχή που διοικεί το ποδόσφαιρο. Στην Ελλάδα οι «επενδυτές» σφάζονται για το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές της ΕΠΟ για να έχουν τους «δικούς τους ανθρώπους» και να καθορίζουν τις αποφάσεις των εκλεκτών τους. Η ΕΠΟ κατάφερε με τις παλινωδίες και τα καραγκιοζιλίκια της να εξευτελίσει τον Τελικό Κυπέλου πριν ακόμη αυτός γίνει.
00000telikoskypelou1ΚΡΑΤΟΣ: Η Αστυνομία δήλωσε αδυναμία να παρέχει ασφάλεια στον τελικό που αρχικά είχε οριστεί στην Ριζούπολη. Στις αιτιολογίες αναφέρει δικαιολογημένα ότι δεν μπορεί να γίνει ένας αγώνας με τόσο υψηλή επικινδυνότητα σε μια περιοχή πυκνοκατοικημένη, με πολλούς στενούς δρόμους γύρω από το γήπεδο και άλλες αδυναμίες με αποτέλεσμα να μην μπορεί να παρέχει πλήρη ασφάλεια για την διεξαγωγή του αγώνα. Αλλά και να μη μπορεί να ελέγξει τις ορδές των οργανωμένων που ήδη άρχισαν τον “πόλεμο” κλείνοντας «ραντεβού θανάτου» μέσω μηνυμάτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στην ΕΠΟ ποιος να τα σκεφθεί αυτά. Είμαστε και σε προεκλογική περίοδο.
ΠΑΕ: Είναι η αιτία της κατάντιας του ποδοσφαίρου. Με περίσσιο θράσος προσπαθούν να επιβάλλουν την άποψη τους στην ανώτατη ποδοσφαιρική αρχή, την ΕΠΟ. Δεν τους ενδιαφέρει το άθλημα αλλά μόνο το συλλογικό τους συμφέρον. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι μονομάχοι του τελικού αλλά όλες οι ΠΑΕ. «Παίζουν μπάλα» σε ξέφραγο αμπέλι γιατί η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία άγεται και φέρεται από τους «επενδυτές». Εδώ βγήκε Πρόεδρος ΠΑΕ και δήλωσε πως “η ΕΠΟ δεν μπορεί να κάνει κουμάντο σε Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες”. Οι εταιρίες σας ξερόλα κύριε πρόεδρε αφορούν την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία. Το ποδόσφαιρο – σύμφωνα με τις επιταγές της UEFA - είναι αυτοδιοίκητο και υπάγεται στην εκάστοτε Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Ούτε η Κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει την άποψη της. Οπότε πρόκειται είτε για κουτοπονηριά ή για παντελή ασχετοσύνη. Και περιμένουμε απ’ αυτούς να διοργανώσουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα που θα παιχτεί μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και όχι σε κάποια γραφεία. Κούνια που μας κούναγε…      
ΟΠΑΔΟΙ: Στην Ισπανία ο φίλαθλος πηγαίνει στο γήπεδο για χαρεί το θέαμα που θα του προσφέρουν και αν η ομάδα του είναι καλύτερη και νικήσει θα το γιορτάσει. Χαρακτηριστικό είναι το προ ολίγων ετών θέαμα των οπαδών της Ρεάλ που χειροκροτούσαν τους παίχτες της Μπάρτσα οι οποίοι λίγο νωρίτερα τους είχαν φιλοδωρήσει με τρία γκολ. Θυμάστε εσείς ανάλογη σκηνή στην Ελλάδα: Εδώ αν η ομάδα τους χάσει και δεν βρουν αντιπάλους να συμπλακούν, θα σπάσουν τα μαγαζιά και τα αυτοκίνητα όσων είχαν την ατυχία να τα έχουν κοντά στο γήπεδο. Εκεί έχουν σαν “όπλα” σημαίες, κασκόλ και μπλούζες της ομάδας τους ενώ εδώ τα “όπλα” είναι ρόπαλα, μαχαίρια, φωτοβολίδες. Όχι, στα καλάσνικοφ δεν φτάσαμε ακόμη.  Εδώ πρέπει η ομάδα τους να κερδίζει χωρίς να τους νοιάζει ούτε το θέαμα που παρακολούθησαν ούτε πως προήλθε αυτή η νίκη.
ΠΑΙΚΤΕΣ: Εδώ τα πράγματα είναι απλά. Εκεί οι παίχτες παίζουν την μπάλα που ξέρουν (και ξέρουν πολύ) σίγουροι ότι θα χειροκροτηθεί κάθε καλή προσπάθεια τους και θα θεωρηθεί ανθρώπινο λάθος το ανθρώπινο λάθος. Εδώ πρέπει να τρέξουν πολύ για να διαφυλάξουν την τιμή της μάνας τους η της αδελφής τους γιατί με αυτές –δυστυχώς-ασχολούμαστε. Γιαυτό εκεί οι ποδοσφαιριστές παίζουν μπάλα και εδώ κλωτσάνε την μπάλα. Και σε κάθε (δίκαιο ή άδικο) σφύριγμα του διαιτητή ορμάνε όλοι επάνω του, για να κερδίσουν τι, άραγε; Την αποδοχή της κερκίδας;  Το αποδεικνύουν όλοι οι Έλληνες που παίζουν στο εξωτερικό απαλλαγμένοι από την πίεση της κερκίδας.

Εύχομαι να βγω ψεύτης αλλά θα είναι ακόμη ένας τελικός παρωδία με επεισόδια εντός ή εκτός γηπέδου, δηλώσεις διαμαρτυρίας του ηττημένου για να γλυκάνουμε και το “κοπάδι” και ίσως να παιχτεί και λίγο μπαλίτσα.
Σ.Σ. Θα πρέπει να τονίσω ότι οι γραμμές αυτές γράφονται πριν γίνει ο τελικός. Αλλά πιστεύετε ότι αυτό αλλάζει σε κάτι την ουσία των πραγμάτων; Έτσι δεν γίνεται κάθε χρόνο;
Φώτης Βακιρτζηδέλης